De eed van Hippocrates is aan Kees Tulleken niet besteed.

Dat de media het nieuws rondom de gezondheidstoestand van prins Friso op de voet volgen, lijkt me logisch. Al gaan sommige media daarin wel heel erg ver. Persoonlijk vind ik dat gelummel van de pers rondom het ziekenhuis in Inssbruck weinig toegevoegde waarde hebben. Maar een journaliste van het NRC spant toch wel de kroon. Jannetje Koelewijn die met twee verhalen naar buiten kwam over de toestand van prins Friso. Haar bron was de arts Kees HTulleken (neurochirurg) en tevens echtgenoot van Koelewijn. De journaliste zou gesprekken hebben opgevangen tussen haar man en professor Claudius Thomé over de behandeling van Friso. Het moge duidelijk zijn dat deze gesprekken een vertrouwelijk karakter hebben, en dat het niet gepast is deze naar buiten te brengen. De patiënt, of diens familie zijn de personen die bepalen wat wel en wat niet naar buiten mag worden gebracht. Los van het juridische kader, lijkt me integriteit in deze zo niet van nog groter belang. Duidelijk is dat zowel Koelewijn als Tulleken onethisch hebben gehandeld. In de Volkskrant geeft Tulleken toe dat hij zijn medisch beroepsgeheim heeft geschonden. Ik zeg met zevenmijlslaarzen. Tulleken wilde volgens eigen zeggen de druk wat van de ketel halen, daar er onjuiste informatie in de media zou zijn verschenen. Verder is Tulleken van mening dat het afschermen van de familie niet meer van deze tijd is. Volgens Tulleken kunnen we wat dat betreft nog veel leren van de Amerikanen, ieder half uur een medisch bulletin, zodat 'het volk' alles op de voet kan volgen. Maar ik vraag me sterk af, of 'het volk' hier ook zo over denkt. Ik denk en hoop van niet. Mijn gedachten zijn bij de prins en diens familie. Leon Bakermans. Valkenswaard.