Mauro moet terug naar Angola.

Zou Mauro een meisje zijn geweest, dan zou zijn verblijf in Nederland een stuk eenvoudiger liggen. Dat lijkt me discriminatie op grond van sekse, en dat staat haaks op artikel 90 van de Nederlandse grondwet, er mag geen onderscheidt bestaan. Maar daar gaat Mauro het (helaas) denk ik niet mee redden. Minister Leers lijkt te gaan zwichten onder de druk van vooral de VVD en de PVV, de coalitie partners. Het enige wat nog wat uitzicht kan bieden, is een studievisum, een tijdelijke oplossing, die op niet veel bijval kan rekenen. Ook heeft Mauro de 'pech' dat hij uit Angola afkomstig is, de situatie daar is een andere dan die in Afghanistan, het land waar Sahar (die wel mag blijven) vandaan komt. Ook is Sahar langer in Nederland dan Mauro, 10 tegen 8 jaar, een (negatief)

verschil van twee jaar. Minister Rutten is bang dat als er één 'schaap' over de dam is er meer zullen volgen, en dat is in strijd met het kabinetsbeleid. Dan vraag ik me af, over hoeveel 'schapen' hebben we het in Nederland? Er lopen nu volgens cijfers van het CBS, in totaal 1.050 asiel aanvragen van mensen in de leeftijdscategorie t/m 18 jaar. We hebben het dan over 0,006% van de Nederlandse bevolking. Waarom niet nu een precedent scheppen voor deze groep, dan ben je in een klap van al het 'gedoe' af, en krijgen de kinderen de kans om zich te gaan ontwikkelen, zonder die onzekerheid, die hen nu achtervolgt. Ik ben en blijf van mening dat deze groep niet het slachtoffer mag worden van het beleid, dat 'wij' Nederlanders hebben ontwikkeld. Het kan toch niet zo zijn dat kinderen die hier zijn opgegroeid, zijn ingeburgerd, terug moeten naar het land van herkomst! Dat kan en mag niet gebeuren. Leon Bakermans. Valkenswaard.